Sinterklaas en de val van het systeem

Op 15 februari 2012 werd ik wakker met onderstaande tekst in mijn hoofd, deze heb ik ingesproken en uitgetypt. Ik noem het mijn Sinterklaas verhaal omdat net als met Sinterklaas ons iets is voorgehouden wat niet bestaat.

Het collectieve bewustzijn ligt als een deken om ons heen, de gedachten die daar uit voort komen zijn zo normaal voor ons geworden dat we niet beseffen dat het ook anders kan.

Deze gedachten uit het collectief zijn gericht op:

• ergens bij te horen
• te vergelijken
• jezelf klein te maken
• te onderscheiden in wat hoort en niet hoort
• te veroordelen
• jezelf weg te cijferen

Deze gedachten creëren vervolgens gevoelens/emoties:

• schuld
• schaamte
• pijn
• verdriet
• angst
• boosheid

En zo zijn we pionnetjes geworden om de economie draaiende te houden met hard werken en geld genereren en voor wie? Een selecte groep mensen die de macht heeft.

Al die systemen, bijvoorbeeld de gezondheidszorg met hun protocollen en de farmaceutische industrie, wat een geld gaat daaraan verloren.

Het hele collectief is gericht op geld verdienen en niet op het welzijn van de mens.

Aan de ene kant krijgen we allemaal troep aangeboden in de supermarkt en aan de andere kant worden er campagnes gevoerd die ons aansporen gezond te leven.

Daar klopt toch helemaal geen barst van, het gaat alleen maar om geld, geld, geld.

En er zijn er maar weinig die werkelijk geïnteresseerd zijn

• in jouw welzijn
• in hoe het werkelijk met jou gaat
• in welke talenten jij hebt
• in wat een mooi wezen jij bent
• om jouw licht te laten schijnen

Kijk maar eens rond in je omgeving, wie is er werkelijk geïnteresseerd in jou? Zijn ze dat op je werk? Je partner? Je familie? Je buren? Andere mensen in jouw omgeving? Wie is er werkelijk oprecht geïnteresseerd in wie jij bent? En in hoeverre ben jij dat in anderen?

En dat is het enige waar het om zou moeten gaan. Dat je mag zijn wie jij bent. Dat er ruimte is voor hoe het voor jou is. Dat je gestimuleerd wordt jouw talenten en kwaliteiten te leven zonder maar…

En de rest is bijzaak, dat gaat van daaruit vanzelf stromen.

Die kanteling hebben we te maken.

Maar zolang je je er niet bewust van bent dat jouw gedachten ingegeven worden door wat er op collectief niveau leeft, zolang je niet weet dat je gevoed wordt met angst door de tekorten die door de overheid en de media worden voorgeschoteld, is het moeilijk om die stap te maken.

Diepe zucht.

Ik zie het nu voor me, het hangt als een soort wolk boven me. Door die wolk heen is het lastig om de zon te laten schijnen, het licht binnen te laten komen.

En af en toe dan breekt de wolk en schijnt het licht er doorheen, dan voel ik de warmte en de liefde, kan ik dit licht laten schijnen…….

Als er genoeg licht is onder de wolk kunnen we dan met elkaar de wolk oplossen? Door hem in onze harten sluiten?

Kom jij jouw wolk tegen, de collectieve wolk, omarm hem, geef hem een hele hele dikke kus en richt je vervolgens op het licht.

Wat is er hard gewerkt door die wolk, oh oh oh ik voel er heel veel compassie voor- stilte- en kan er met zachtheid naar kijken.

Ik zie hoe ik in het ootje genomen ben en zolang je erin zit en het niet ziet, ervaar je het niet.

Daarom moet ik nu denken aan Sinterklaas, hoe we kinderen wijsmaken dat hij echt bestaat. En dit hele collectief is een dergelijk bedenksel en we stinken er met z’n allen in.

Er zullen dus mensen zijn die het helemaal niet leuk vinden als er mensen wakker worden en op staan vanuit hun eigen kracht en stoppen om mee te doen aan het hele circus.

Het enige wat we kunnen doen is omarmen wat er is en je richten op licht en liefde, op wie jij bent: de manifestatie van het licht op aarde. En liefde is niet alleen lief, duidelijk en krachtig, grenzen aangeven is ook liefde.

Als je eenmaal besef hebt van het Sinterklaas verhaal, zal het effect steeds minder grip op je krijgen, je zult het eerder doorzien en daardoor ervan los kunnen komen. Jij bent het licht, het licht op aarde, jij mag jouw licht laten schijnen en liefde tonen aan wie of wat je maar wilt.

Laat het leven maar beginnen.
Vier het leven!
Jouw leven
Jouw licht
Jouw liefde.
En verbind je van daaruit……..

Dit Sinterklaas verhaal kennende is het dus niet zo vreemd dat je:

• jezelf bent kwijtgeraakt
• op zoek gaat naar wie je werkelijk bent
• emotionele basisbehoeften mist
• bezig bent je best te doen
• er graag bij wilt horen
• angst voelt als je afwijkt
• je onzeker voelt
• je schaamt
• je schuldig voelt
• probeert je onschuld te bewijzen
• niet weet hoe je verantwoordelijkheid moet nemen voor je eigen gedrag
• met anderen bezig bent: vergelijken en oordelen
• stemmetjes in je hoofd hebt waarmee je innerlijk in conflict komt: het systeem versus wie jij werkelijk bent.

Deze gevoelens komen dus niet van jou zelf al lijkt dat wel, maar door het leven in systemen. Jij bent oké! Je ervaart dingen die niet van jezelf zijn, maar je opgelegd worden door het systeem waarin je je echte zelf kwijt raakt. Dat wordt door het lichaam als traumatisch ervaren.

En bedankt! Dit zeg ik tegen niemand in het bijzonder, er zijn geen schuldigen. Het is gegaan zoals het is gegaan. Omkering kan pas plaatsvinden wanneer je dat beseft, je je ervan bewust bent.

Veel mensen voelen zich een buitenbeentje en zijn bang buiten de boot vallen. Deze angst weerhoudt hen van een oceaan vol mogelijkheden waar ze zich juist als een vis in het water zullen voelen.

Non-systemisch
In eerste instantie heb ik me verzet tegen systemen. Nadat het woord non-systemisch bij mij was gevallen, zag ik een nieuwe weg voor me. Dit woord illustreert voor mij dat er systemen zijn, waar ik me niet meer mee hoef te verbinden om deze illusie in stand te houden. Ik hoef me er ook niet tegen te keren. Ik ben vrij om me te verbinden en afscheid te nemen als de tijd en behoefte daar is. Ik mag los van de systemen mijn eigen weg lopen in contact met mijn unieke zelf in overeenstemming met de universele, natuurlijke wetten. Toen ik daadwerkelijk kennis nam van deze wetten voelde dat als thuiskomen, het past bij mijn leven van nu.

Je kunt daar meer over lezen in het praktische boekje Cirkel van liefde – de 12 universele wetten geschreven door Elly de Lezanne Coulander en het wetenschappelijke boek De hele olifant in beeld – de 7 universele wetten geschreven door Marja de Vries.

Hieronder een citaat over het boek van Marja de Vries – bron onbekend –

Als het ons zou lukken om dit universele natuurlijke proces niet te verstoren zouden we ons in een staat van dynamisch evenwicht met het hele universum bevinden. In die positie zijn we in staat om de verbinding met elkaar en met het grotere geheel volledig te laten zijn en tot uitdrukking te brengen in alles wat we zijn en doen. Dan leven en functioneren we binnen een natuurlijke ordening waar vreugde en harmonie de natuurlijke staat van zijn is.

De universele wetten hebben mij doen beseffen dat ook mijn ik een illusie is. Maar dat via die ik mijn eigen-wijze zelf tot uitdrukking komt en wat daar uit voortkomt ten dienste staat van het geheel. Er is een deel in mij dat geleefd wil worden en dat mag via die ik naar buiten komen.

Ik beloof mezelf op eigen wijze mijn unieke zelf te leven en ik nodig je uit dat ook te doen.

Gaandeweg zag ik dat systemen ook mooie dingen hebben voortgebracht. We kunnen de structuren heel goed gebruiken als we de intentie of het doel veranderen. Het is bijvoorbeeld heel nuttig dat er een schoolsysteem is. We zouden opnieuw kunnen kijken hoe we dat kunnen verbeteren en gebruiken. Willen we bijvoorbeeld dat een kind zich ontwikkelt tot een uniek individu waarin zijn of haar kwaliteiten tot uitdrukking mogen komen? Of vinden we dat een kind moet leren om een bijdrage te leveren aan een materiële wereld? De gezondheidszorg is ook goed georganiseerd. Blijven we ons echter op ziekte richten of kiezen we voor gezondheid?

Omdat we ons niet bewust zijn van de werking van systemen zijn we eerder geneigd te leven naar de regels van het systeem dan te luisteren naar ons hart. Pas als je je dat bewust bent, krijg je een keuze.